Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΙΒΥΚΟΣ
ΓΕΝΑΡΗ - ΦΛΕΒΑΡΗ 1995

Την νύχτα που τελείωνα τη μεταγλώτιση της "Ωδής στην Τυπογραφία"
του Πάμπλο Νερούδα, διάβασα και το "Ειδώλιον Αλόγου" της Ελευθερίας
Κουντούρη.΄Υστερα,μια κοίταζα την Ωδή μια το Ειδώλιον. Αυτό το Δέλτα
πάντα με επηρεάζει. Ας είναι.
Λοιπόν, η ποίηση της Κουντούρη είναι Λόγος Ελληνικός. Είναι και
Λόγος ειδικώτερα Σπαρτιατικός. Λόγος κατά Πλάτωνα κεκαλλιεπημένος.
Είναι ακόμα μία επικράτεια του σημαίνοντος ουσιαστικού καιεπιθέτου.
Ψάχνει για ρήματα. Αλλά γιατί; Μήπως χρειάστηκε ρήμα η Κυρία "ή ταν
ή επί τας";
Παρακάτω όμως βλέπω : " ο καιρός χείμαρρος στα βράχια, φεύγει,
μακραίνει, χάνεται". Ορίστε τρία ρήματα και μάλιστα σκαλοπιαστά, αλά
Απολλιναίρ.
Η ποίηση της Κουντούρη είναι ένα παράθυρο στην ονειροπόληση -
παράξενη αλλά ονειροπόληση. Ποίηση για "Σπουδή ανυποψίαστων πράξεων
αναφοράς",λέει και γύρω - προσθέτω εγώ - από την Φιλοσοφία Νο 1 ως
τη φιλοσοφία Νο Νι.
Διαβάζεις λοιπόν και ταξιδεύεις, διότι, να πάρει η ευχή, με
το μερδικό σου σε ρήματα, αναγνώστη, καταφέρνει να είναι ωραίο που
αρμενίζεις διαβάζοντας την, ενώ "ανεπαισθήτως" μπλέκεσαι στα δίχτυα
των δικών της αναζητήσεων, το δικό της δήθεν βεβαιοτήτων, για τις
οποίες πέρνει μεν όρκο, μετά όμως ξαφνικά, σε πετάει, σε εξακοντίζει
σ' ένα υπερπλήρες κενό και τότε γυρνάς ξανά στην ονειροπόληση. Σε
πάει στο Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο και εκεί μεθάς με όλη "την οδύνη της
ανελέητης ποινής στον Κάδμιο Λόφο". Ευφραίνεσαι τον Αρχαίο Ελληνικό
Μύθο της Εφτάπυλης Θήβας της Κουντούρη αλλά σκέφτεσαι: " Εδώ, και οι
οι Θεοί πλήρωναν όπως έπρεπε, δε γλύτωνε κανένας την οργή του Ανθρώπου".
Η Ελευθερία Κουντούρη είναι ποιήτρια σοβαρών προβληματισμών. Οι
λύσεις είναι δευτερεύουσα υπόθεση, η καλλίτερα, ατομική της υπόθεση.
΄Ομως καταφέρνει να σου δώσει το ωραίο ταξίδι με τα φτερά της ποίησής
της.

ele.koudouri@yahoo.gr